18 juli 2023: Falkenberg - Kopenhagen - Oldenburg in Holstein

Vanmorgen aan het ontbijt overleggen we wat we vandaag willen gaan doen.
Helaas is het geen strandweer, dus even lekker zwemmen in de zee, valt af.

We bespreken de mogelijkheden: bezoek aan Halmstad, wandeling in natuurgebied met waterval of een wandeling in de duinen. Lars geeft aan geen voorkeur te hebben.
Dave oppert of het een idee is toch naar Kopenhagen te gaan.

Voor de vakantie hadden we besloten, gezien de beperkte tijd, omdat mijn vriendin trouwt op 22 juli, Kopenhagen en Mälmo over te slaan. Maar nu Dave oppert Kopenhagen toch een bliksembezoek te brengen, ben ik meteen enthousiast.

Omdat het niet zo lekker weer is, wil Dave graag zijn schoenen aan in plaats van zijn sandalen. Die zouden als een van de laatste dingen de auto in gaan zodat we ze bij de hand zouden hebben. Maar nu kan Dave ze dus niet vinden en we denken dus dat ze in ons huis in Nykroppa zijn achter gebleven. Wat is dat toch met ons en schoenen? Vorig jaar zijn we 3 paar schoenen vergeten in ons hotel in LA🙈.

Even voor half 10 rijden we weg (Dave heeft sokken aan in zijn sandalen🙈) en rijden rechtstreeks naar Kopenhagen over de E6. Bij Halmstad zien we de woeste zee vanaf de snelweg.

Ook zien we weer borden van een klein skigebied. Tot nu toe hebben we alleen kleine gebieden gezien met 1 of 2 pistes. Dave merkt op dat Zweden niet op zijn 'ski bucket list' hoeft. Dat valt dan weer mee🤣.

Ik denk aan Mammoth Mountain waar we vorig jaar waren en dat dat gebied sindsdien heel hoog op zijn bucketlist staat.
Sindsdien volgt hij dat gebied en vertelde ongeveer een maand geleden nog dat je er nog steeds kon skieën. Ik bedenk me dat ik hoop dat hij daar ooit gaat skieën!

Als Dave even later staat te tanken, zeggen Lars en ik tegen elkaar dat we het echt heel vervelend vinden voor Dave dat zijn schoenen niet te vinden zijn maar dat we het echt het ALLERERGSTE vinden dat wij straks met Dave door Kopenhagen lopen met witte sokken in zijn sandalen🙈.

Als hij weer de auto in stapt, vragen we of hij een goed humeur heeft. "Natuurlijk" zegt hij! We vertellen daarna wat we net tegen elkaar zeiden en hij moet heel hard lachen "Dan trek ik toch mijn sokken uit! Wat denken jullie wel niet van mij! Dat zou ik toch nooit doen!".
We lachen van opluchting maar de mensen die Dave goed kennen, weten dat de angst van mij en Lars gegrond was🤣.

Even later voel ik twee armen vanaf de achterbank om mij heen slaan. Tegelijkertijd pakt Dave mijn hand.
In stilte geniet ik intens van dit mooie, simpele moment en ik voel alleen maar dankbaarheid.

Als we via de Oresunds brug Zweden uitrijden zeggen we tegen elkaar dat we "tot ziens" zeggen tegen Zweden alhoewel je natuurlijk nooit weer hoe het leven loopt. Maar we zouden absoluut nog eens terug komen.

Wie weet, over 20 jaar, als we met pensioen zijn en we met een camper door Europa gaan reizen...

Rond 11.45u rijden we, een nogal bijzondere parkeergarage binnen in Kopenhagen. We moeten onze auto in een soort lift zetten, uitstappen en dan verdwijnt je auto naar beneden. Dave vindt het helemaal niks maar ja, we kunnen ook niet meer terug. Lars en ik vinden het eigenlijk wel heel gaaf (zie filmpje).

We wandelen heerlijk een paar uur door Kopenhagen en vangen zo een glimp op van deze stad. We vinden het erg leuk. Hier is het 23°C en ik heb spijt van mijn lange broek😄.
Wr moeten weer wennen aan de drukte van de stad en dat er hier veel Nederlanders zijn.
Maar het is een heerlijke middag en we genieten enorm!

We zijn ook zeker van plan ooit een rondreis door Denemarken te gaan maken. Lijkt ons echt ook een prachtig land.

Als we vanuit Kopenhagen naar Rodby rijden, denk ik aan mijn vader, die vandaag 6 jaar geleden, overleed. Het was een vreselijke periode waarin ik me nog nooit zo verscheurd heb gevoeld. Het is voor mij een gitzwarte bladzijde waar ik niet graag aan denk. Ik vecht tegen mijn tranen en wijger toe te geven aan de pijn die het nog steeds doet.
Ik kijk naar boven en hoop oprecht dat hij nu rust heeft. Snel denk ik aan hoe leuk deze dag is, hoe fijn deze vakantie is, hoe gelukkig ik ben, dat ik zoveel lieve mensen om me heen heb en dat het goed is❤️.

Lars doet maar weer eens een dutje😍. Het is een kort dutje want hij wordt wakker als we in de file komen doordat er een ongeluk gebeurd is. Er moeten allerlei hulpdiensten langs. We staan zeker een uur stil.
Lars wil ook even rijden en dat mag natuurlijk😉.

Het is net echt toch?

We hebben de boot van 18.15u van Rodby naar Puttgarden. Het is heerlijk om even uit te waaien op het dek. We kijken natuurlijk ook even in de taxfree winkel en voor we het door hebben zijn we alweer in Puttgarden. Dat ging snel!

We moeten nog 35 km rijden tot ons hotel voor komende nacht. Ik maak deze foto en ik ben er echt zelf helemaal verliefd op🤩.

Als we bij het hotel aankomen is deze gesloten maar Dave belt even en ze hebben onze kamersleutel verstopt. Heerlijk, ik hou er van! We gaan wat eten bijde plaatselijke biergarten. We zitten heerlijk in de tin maar het duurt heel lang voordat we eten krijgen.

Nu liggen we lekker te chillen op onze kamer en verheugen ons al op morgen. Morgen gaan we naar Hansa Park🎢!