2022-07-13 Dag 8: Highway 1 Salinas - Morro Bay

Vanmorgen heb ik de mannen wat eerder wakker gemaakt en reden we om 09 00u weg bij het hotel.

Onze eerste stop was Caramel by the sea. Een leuk dorpje met leuke sprookjesachtige huisjes. De acteur Clint Eastwood was hier ooit burgermeester. We hebben heerlijk ontbeten bij de 'Caramel Bakery', een beroemde bakkerij die sinds 1899 bestaat.

Om 10.30u vertrokken we weer met de bedoeling 'Point Lobos State Park' te bezoeken. Ze laten hier slechts 150 auto's per dag toe en we waren te laat. Maar ach, dat geeft niet. Het is hier prachtig en er zijn nog genoeg andere plekken die we kunnen bezoeken op onze route vandaag.

We vervolgen onze weg langs de kust. Ik heb de hele tijd een brok in mijn keel omdat ik zo onder de indruk ben van hoe mooi het hier is. De foto's vallen eigenlijk in het niet bij de werkelijkheid.

We stoppen natuurlijk bij de beroemde Bixby Creek Bridge en de tranen stromen over mijn wangen. Wat ben ik dankbaar dat we hier met ons gezin mogen en kunnen zijn. Ik voel me nietig in dit mooie natuurschoon en realiseer me heel erg goed hoe bijzonder het is dat we deze herrinneringen kunnen maken.

Even verder op, bij Hurrican Point, kijk ik Dave aan. Hij geniet in stilte, zo anders als ik. Eerder deze week zei hij nog dat hij het zo leuk aan mij vindt dat ik me zo kan verwonderen over dingen en intens kan genieten van een mooie vlinder of een bloem die ik nooit gezien heb.

Ik uit me anders dan hij maar hij geniet net zo. Lars lijkt op mij, is ook heel enthousiast en beseft heel goed dat we hier dingen zien en meemaken die niet vanzelfsprekend zijn.

Misschien komen alle emoties ook wel doordat Dave nog maar een paar weken geleden in de ambulance lag en ik hem zei dat hij me écht niet alleen mocht achter laten. Natuurlijk viel alles gelukkig enigzinds mee maar dat wisten we op dat moment niet.
Ik ben zo trots op ons als gezin en zo intens blij en dankbaar dat we hier zijn en onvergetelijke herinneringen mogen maken.

We rijden weer verder en opeens zien Dave en ik een golf midden op zee. We zeggen tegen elkaar "zou het een walvis kunnen zijn?", rijden de bocht door en ik gil het uit want we zien 2 walvissen zwemmen!!!! Gelukkig komt er snel een plek langs de weg waar we kunnen stoppen en genieten van de 2 walvissen die in de verte zwemmen (zie filmpjes). Gelukkig hebben we de verrekijker van pa en ma bij ons en kunnen ze hierdoor nog beter zien.
Alweer lopen de tranen over mijn wangen, jeetje wat is dit bijzonder!

We rijden weer verder en genieten van de mooie uitzichten. Bij Piedras Blancas  parkeren we de auto en worden weer getrakteerd op iets heel bijzonders....

We kijken een half uur naar de zeeolifanten en pelikanen. Het is zo gaaf (zie ook de filmpjes)!!!! Na ruim een half uur rijden we weer verder omdat we het zo koud hebben, maar eigenlijk hadden we hier uren kunnen blijven. We staan er precies op de wind.

Niet veel verder parkeren we de auto bij een strandje. We willen hier even lunchen. We "dekken" de tafel en picknicken terwijl er wel 10 eekhoorntjes om ons heen dartellen. Ik heb ze alleen helaas niet kunnen fotograferen.

Na onze lunch, lopen we het strand op en nemen we de rust om alle indrukken op ons in te laten werken. Terwijl ik dit schrijf,  trotseren Lars en Dave het koude zeewater en "spelen" ze met de golven (zie filmpjes).

Ik heb Dave trouwens net voor de eerste keer een soort van horen gillen toen dit beest over hem heen liep🤣.

Inmiddels is het hier 21.30u en zitten we op onze prachtige hotelkamer in Morro Bay.
Toen ik vanmiddag op het strand lag had ik niet kunnen bedenken dat we nog meer fantastische en spectaculaire dingen gingen beleven! Dus ik vertel graag nog even verder...

Dave en Lars kwamen redelijk verkleumd uit het water. Lars kroop heerlijk tegen me aan zodat ik hem kon opwarmen. We liggen daar heerlijk samen en hebben een mooi moeder-zoon gesprek. Wederom een moment om te koesteren.

Dave besluit een stukje over het strand te lopen en Lars kleed zich aan en gaat op de parkeerplaats skaten. Ik pak een boek en geniet van de stilte en rust.

Even later komt Dave weer terug, hij komt bij me zitten en verteld me dat hij een fantastische dag heeft, dat hij van me houdt en dat hij ook een beetje emotioneel is van alles wat we meegemaakt hebben. We knuffelen elkaar en genieten nog even samen.

Rond 17.00u besluiten we naar Morro Bay te rijden en in te checken in ons hotel. We zijn verrast hoe mooi onze kamer is, met uitzicht op een stukje van de Morro Rock.

We relaxen even op de kamer en springen dan alle drie onder de douche. Ik maak onze maaltijd voor vanavond: mac&cheese, sla met tomaat en komkommer en wat cowsalade. Dinner with a view!

We lopen daarna richting het water en genieten van de zonsondergang terwijl we er heen lopen. Ik hoor geluid en zeg dat ik zeehonden hoor. Dave en Lars lachen me uit en zeggen dat het meeuwen zijn...
Wie heeft er gelijk????

We lopen een stukje verder en weer komt er een droom van Lars en mij uit! We zien een otter!!!!! We kijken er zeker een uur na en de ohhh's en ahhh's kunnen we niet binnen houden. Dave loopt ondertussen verder om de zon echt onder te zien gaan.

Wat bijzonder allemaal! Hoeveel geluk op 1 dag kun je hebben? Dave grapt dat hij het jammer vindt dat het niet de 10e van de maand is omdat dan de kans groot zou zijn dat hij zou winnen!

We lopen nog een tijdje rond op zoek naar een ijsje voor de mannen. Dat wil alleen niet zo lukken, alles is net dicht. Uiteindelijk vinden ze toch nog een avondwinkel en smullen ze van een ijsje.

Wat een dag...  om nooit te vergeten... om altijd te koesteren... geen woorden voor❤️.
We gaan lekker slapen!