2022-07-15 Dag 10: Carpenteria - Los Angeles

17 juli 2022 - Los Angeles, California, Verenigde Staten

Een dag later maar gelukkig heeft Lars al heel goed verteld over deze dag!
Ook de mindere dagen, horen er bij. We wisten van te voren dat deze reis voor ons alle drie uitdagingen zou hebben omdat het een intensieve reis waarbij we 4,5 week 24/7 met elkaar zijn. En we wisten ook dat het voor mij waarschijnlijk de grootste uitdaging zou zijn.

Het tijdsverschil, iedere keer een andere plek, alle indrukken en wellicht de belangrijkste: mijn rustig en regelmatige leven wat we me al jaren redelijk stabiel houdt, zou verstoord worden. Dat brengt risico's met zich mee waar we het vooraf goed over gesproken hadden maar je nooit écht van te voren kan voorspellen hoe het daadwerkelijk zal gaan.

Maar we hebben, weloverwogen, toch besloten deze reis te maken omdat we het risico durfde te nemen én omdat we er ook intens van zouden genieten. En dat doen we ook.

De mooie maar ook verdrietige blog van Lars gisteren was vanmorgen confronterend on te lezen maar het is ook een eerlijk en oprecht verhaal zoals hij het beleefd. Het gaat al jaren, voor de buitenwereld zeker, heel goed met me. Ik heb een manier gevonden met mijn bipolair stoornis om te gaan. Maar dat valt niet altijd mee en Dave is mijn grote steun en toeverlaat. En Lars merkt het in het dagelijks leven ook en moet daar op zijn eigen manier mee dealen. Hoe graag ik het ook zou willen, ik kan niet alles buiten de deur houden.

Dus ook gisteren niet...

Deze ochtend werd ik vroeg wakker en zag Lars op twee kussens van de slaapbank, met zijn kont op de grond en zijn hoofd tussen het bureau en de koelbox, liggen op de grond. Arm kind! Ik heb er niets van meegekregen vannacht (en Dave ook niet). Ik roep hem en zeg dat hij bij ons in bed moet komen maar hij wordt niet wakker.
Ik lig dus te waken totdat hij wel wakker word. Ik bedenk me dat we gisterenavond gezegd hebben dat hij niet bij ons in bed mocht toen hij dat graag wilde en dat hij altijd alles zo letterlijk neemt. Als die bedbank zo slecht ligt zodat hij niet kan slapen; had hij natuurlijk bij ons in bed gemogen. Maar ja... bij Lars is alles zwart/wit.

Om 08.45u zijn de mannen wakker. De dag begint al "verkeerd" zonder koffie en ontbijt. Maar ook omdat ik weer niet goed geslapen had. Iedere ochtend ben ik tussen 04.00u en 06.00u wakker waardoor ik al ruim een week te kort slaap.

Omdat het wederom mistig en bewolkt is besluiten we toch nog even naar de Camarillio Outlets te rijden.
Zoals Lars al zo goed beschreven heeft, zijn de mannen dit keer goed geslaagd!

Hierna willen we graag op een rustig strandje van Malibu lekker chillen en genieten.
Waar we totaal niet op gerekend hadden is de overweldigende drukte langs de kust van Malibu. Dat hebben we tot nu toe helemaal nog niet gezien. We kunnen nergens parkeren en rijden stapvoets over de weg van de kust.

Uiteindelijk vinden we een strandje maar ik ben behoorlijk overprikkeld en trek me terug terwijl Dave en Lars genieten van de hoge golven. Ze vermaken zich  zeker 2 uur in de zee terwijl ik wat mediteer en probeer te slapen.

20220715_14543220220715_145706

20220715_153840

We genieten nog even van onze "vakantiekoekjes" van Marco! 

20220715_162952

Rond 17.30u verlaten we het strand en rijden naar ons hotel  dit zou 15 minuten in beslag nemen maar we doen er meer dan een uur over.

We rijden door de wijk Brentwood, prachtige wijk en we krijgen het echte LA gevoel.

Ons hotel, Studio City Courtyard Hotel, ligt vlakbij Universal studio's. We hebben een paar dagen voor vertrek ons hotel nog om geboekt (we hadden eerst een hotel geboekt aan de hollywood boulevard). Ik ben daar zo blij mee; dit is een gezellige maar rustige wijk wat veilig aanvoelt). Het hotel zelf valt op sommige punten tegen. De douche is aan vervanging toe en de airco is geplaatst op 10 cm van het bed zodat je voeten er af vriezen maar zonder airco het nogal warm is.

We springen alle 3 onder de douche en dan gaan Dave en ik boodschappen doen. Inmiddels is het al rond 20.00u en mijn kaarsje was al uit. Ik liep als een kip zonder kop door de supermarkt, niet meer in staat normaal te denken.
We besluiten dat Dave boodschappen doet en dat ik wat eten afhaal verderop in de straat. Maar mijn bankpas werkt niet (dat gebeurd regelmatig, om gek van te worden). Dat was de druppel...

In de hotelkamer aangekomen smeer ik wat broodjes voor ons en neem 2 slaappillen in in de hoop dat ik eindelijk een goede nacht ga maken.

En dat is gelukt! Dave en Lars hebben heel slecht geslapen door de hitte maar ik ben knock-out gegaan en tot 07.30u geslapen!

Ik kruip tegen Dave aan en zeg hem dat het me spijt, dat ik van hem hou en dat ik rust en regelmaat nodig hebben. "Dat weet ik toch schatje" zegt hij. We besluiten deze dagen in LA naar ons reisschema te kijken en onze reis te gaan aanpassen/inkorten.

Dan kruip ik bij Lars in bed en maak hem wakker. Ik zeg hem dat ik me beter voel en dat het me spijt dat ik zo moest huilen. Nog wat slaperig zegt hij: "mam, ik heb de blog gemaakt, heb je 'm al gelezen en de reacties gezien?" 

Nee, dat had ik allemaal nog niet gezien en open onze blog. Met tranen in mijn ogen lees ik zijn verhaal en jullie lieve reacties 
Lars die zo'n lang, mooi en eerlijk verhaal schrijft! Lars die als ik hem een heel verhaal app, alleen antwoordt met ja, nee of ok.
Wat ben ik trots op hem!

Ik voel me zoveel beter dan gisteren en ben weer klaar voor een nieuwe dag!

Foto’s

9 Reacties

  1. Toos Hermans:
    17 juli 2022
    Lieverd, stapje terug en genieten. Dikke knuffel.
  2. Joost Langendijk:
    17 juli 2022
    Wat kan jij toch treffend schrijven.
    Goed om even pas op de plaats te maken.
    Soms is dat nodig om op dezelfde weg of letterlijk een andere weg in te slaan om weer te kunnen genieten!
    Jullie doen het fantastisch!
    Liefs van ons.😘
  3. Dave, Mariska en Lars:
    17 juli 2022
    Dank je wel😘😘😘
  4. Nienke Koelers:
    17 juli 2022
    Ah jeetje …. Soms is een harde les nodig om te beseffen dat het anders moet! En besef dat volop genieten nog steeds kan met een flinke aanpassing, misschien nog wel meer? Jullie zijn top bij elkaar dus dat komt goed! Veel liefs 😘
  5. Dave, Mariska en Lars:
    17 juli 2022
    Ja precies! Liever echt volop genieten van dingen dan gehaast en maar een beetje. 😘
  6. Marije:
    17 juli 2022
    'Geniet van de koekjes' zegt Eend en hij vraagt zich af of het pakje al leeg is 😉
  7. Dave, Mariska en Lars:
    17 juli 2022
    Neeeeeee.... we bewaren ze voor speciale gelegenheden. Moest Dave wel even stoppen. Maar wil ook een Leidse sleutel eten bij de Grand Canyon dus we moeten zuinig doen🤣.
    Ze zijn niet allemaal meer heel😉, maar ach we kunnen ze toch niet heel op eten! 😘
  8. Marije:
    17 juli 2022
    Ik ben supertrots op je Mariska, dat je zo open en eerlijk bent over jezelf en dat het inderdaad soms geen rozengeur en manenschijn is! En wat ontzettend fijn dat je jouw steun en toeverlaat vindt bij Dave en Lars ❤ Niets is belangrijker dan iemand die onvoorwaardelijk van je houdt, in goede en mindere tijden 😘😘😘
  9. Dave, Mariska en Lars:
    17 juli 2022
    Dank je wel meis! Super lief! 😘😘😘